«ΘΥΜΗΣΗ»

Από το περιοδικό «Γράμματα» (1914, τομ. 2 Αρ. 4) το αθησαύριστο ποίημα «Θύμηση»:

ΘΥΜΗΣΗ

Λαφρά της μυγδαλιάς σειόταν οι κλάδοι,

ολόανθο κύμα, δώρο χαρισμένο,

απ’ τους θεούς, και χιλιοχωρισμένο

λαμποκοπούσε το νερό σα λάδι.

Και το μικρούλι πρόσωπό σου – αχλάδι

στην ώρα του γλυκό και μυρισμένο·

και τα’ αχείλι σου ευώδαε, γυρισμένο

ροδόφυλλο, τα λόγια που εκελάδει.

Και στο τριζάτο πράσινο τριφύλλι

των άσπρω αρνιών βυθούσε το πηλάλημα

κι αλαργινό και γάργαρον εφίλει

τον ουρανό του φλώρου θείο το λάλημα

και του ήλιου, σπώντας η φλογάτη ρόδα

στη χιονάτη κορφή, έβρεχε ρόδα.