Tραγουδάκια για ένα μεγάλο τραγούδι

Τα «Tραγουδάκια για ένα μεγάλο τραγούδι» δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «ΗΓΗΣΩ» (τεύχος 5, σελ. 77-80)

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ράθυμ' από τα κλώνια ο άνεμος σειέται

Και δε λέει όσα τραγούδια συλλογιέται,

Και η λύρα μου ροδοπεριπλεγμένη

Μέσα στον ήλιο σώπασε αναμμένη

Κι οι κόρδες σκάσανε όλες σαν φιλάκια

Και σαν σγουρά κρεμάσθηκαν μαλλάκια!

Κι' έμεινε της χαράς η κόρδα στεριά·

Κι απ' τον κόσμ' όπου φέγγουν μόνο αστέρια

Ξάφνου ήρθες να μ' αφουγκρασθής εμένα·

Τότε σκληρά τη σπάραξα, για σένα

Πα στης χαράς την κόρδα ένα μεγάλο

Λυπητερό τραγούδι για να ψάλω!

Και στη λαμπρή κι ορθάνοιχτη ψυχή μου,

Όπου ο ουρανός πλάταινε και η ζωή μου,

Μπήκες κι έκλεισες! κι έχεις μέσα πάρει,

Ωσάν του φθινοπώρου το φεγγάρι

Μες στα σύγνεφα πάνου απ' τακρογιάλι,

Χίλιες παράδοξες μορφές και κάλλη!

*

Στο σπίτι, όπου εγελούσανε και οι τοίχοι

Και της χαράς η απλόχερη ήσουν τύχη,

Ο Μάης απ' τα παράθυρα κοιτώντας

Φεύγει στο δρόμο τάνθια παρατώντας

Και τα πουλιά, που η ανάμνησή σου αφήκε,

Αστρίτης κυνηγάρης μας τα βρήκε.

Μέσ' στη γλυκιά την κάμαρα, όπου στάει

Ακόμα, ωιμέ! το μέλι σου, πετάει

Της ερμιάς η ψυχή βαθιά βογγώντας·

Από τον κάτω κόσμο ξεκινώντας,

Θαρρείς, εσύ ανεβαίνεις λουλουδένια

Τ' ατέλειωτα σκαλιά τα μαρμαρένια.

Τα πλούσια κεντημένα προσκεφάλια,

Κλειδωμένα, τα τόσα παρακάλια

Με γλώσσα μεταξένια αν συχνολένε

Στην παλιά καλωσύνη σου και κλαίνε,

Το προκομμένο εσκούριασε βελόνι,

Της άχτιστης φωλιάς σου ω χελιδόνι!

Μες στο πηγάδι οι γαλανές Νεράιδες:

—Τα μάτια της που λάμψανε δεν τάειδες;

—Ταγέρι της Νυχτός ήρθε τη στάλα

Ν' αφήση της δροσιάς πάνω στη δράλα

Τα παλαμάκια κρούστε για να φύγη

Το φεγγάρι μαζί μας όπου σμίγει!..

*

ΓΙάνω στη γη χορεύουν και γλεντάνε

Και μεστά οι φιλενάδες σου γελάνε!

Ω! είναι ή ζωή ένα πανηγύρι νέων

Και λαμπροφορεμένων υμεναίων

Και περνάει μέσ' απ’ το πολύβοο θέρος

Λεϊμονιάς φορτωμένος άνθια ο Ερως!

Μα εσέ, που στων πουλιών τη γλώσσα εζούσες

Και στου Ήλιου τη ματιά λαμποκοπούσες,

Μέσα σου σαν διαμάντι το φαρμάκι!

Κι εκειός που στο λευκό σου δαχτυλάκι.

Δαχτυλιδάκι να σου βάλη μέλει

Δεν πέθανεν ακόμα κι ας το θέλη!

Τα κόκκαλά σου, ολάσπρα σαν σιντέφι

Και σαν μεσημεριού αλαφρά νέφη,

Ολονυχτίς ξύπνοι σου τα φυλάνε

Του κάτου κόσμου οι δράκοι, να μην πάνε

Κρυφά οι ξωθιές της μαγεμένης λίμνης

Και φκειάσουνε τό θρόνο τής Σελήνης.

Και στου Αδη ταψηλό παράθυρο, όπου

Ερχώντας κλαιν ταηδόνια κάθε τόπου,

Απλώνεσαι σαν το περιπλοκάδι

Και τα φύλλα σου δροσοστάνε ομάδι·

Και τον Ηλιο που φτάνει ως στο καφάσι

Εσύ δεν τον αφήνεις νά περάση!

Οσο σιμώνει η νύχτα με τα μάγια,

Των βουνών κατεβαίνοντας τα πλάγια,

Θερμότερα τα ωραία τα δάχτυλά σου

Τάνθη αναδεύουν πάνω στην καρδιά σου

Και ζητάν ν' απιθώσουν στης μητρός σου

Το χέρι το παρθενικό όνειρό σου!

Κ' η σάρκα σου από ένα λευκό περβόλι

Μέσα στο φωτεινό σου νυφοστόλι

Ξαναγυρνάει και ξαναρμονισμένη

Τρέμει γλυκιά και μοσκοβολημένη

Και ξαναλάμπ' η δρόσο ταχειλιού σου:

Δεν έχει η Ιδέα τα κάλλη του κορμιού σου!

*

Ο τρύγος τραγουδάει μέσα στη σκόνη,

Που τα δικά σου τάνθια δε σιμώνει·

Κι απ' τον κάμπο το χρυσοθερισμένο

Δέ σούρχετ' ένα βλέμμα πονεμένο:

Ω! η ζωή, που χιλιοδύναμη πετιέται,

Καιρό δεν έχει για να συλλογιέται!

Κ' η ψυχή μου για να μοιρολογήση

Περνάει μέσ' απ' τα κλωνιά, μην της σκίση

Τα φτερά της η γης και τα ιδρωμένα

Χέρια, που σκάβουν ηλιοβαφτισμένα!

Όπου η αξίνα σκληρόλαλη βροντάει,

Το σκάλισμα του στίχου ποιος γροικάει !

Απάνω από εκκλησιές και μοναστήρια

Και κάτου στα γαλήνια κοιμητήρια

Με τα κορμιά τα ολόμαυρα και τα ίσια

Ωσάν καμπαναριά τα κυπαρίσσια

Σημαίνουν: «Κρίμα όσοι έχει κοιμηθήτε!

Κι όσ' είστε ξύπνοι κάμετε να ζήτε!»

Μα εσύ με τα τριανταφυλλένια χείλη

Τραγουδώντας τον ερχομό του Απρίλη

Στα κύματα, γλυκά που χαμηλώναν

Κ' οι άσπροι γλάροι τα φτεροστεφανώναν,

Έσβησες στο ομαλώτατο ακρογιάλι.

Τώρα πού δεν υπάρχει πια ζωή άλλη!

*

Σύρε προς το βουνό, τώρα που στάνε

Τα μάτια της Νυχτός που σε κοιτάνε!

Ζωή να πλημμυρήση η ερμιά του δάσου

Απ' τη φεγγαροστάλαχτη θωριά σου,

Κ' εγώ τον πόνο κρύβοντας του στήθους

Πάω να πνιγώ στη θάλασσα του πλήθους!