ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση - αφιέρωμα στον Κώστα Βάρναλη

Την Παρασκευή 31 Μάη στο χώρο της ελληνικής κοινότητας ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Βερολίνου διοργάνωσε αφιέρωμα στον ποιητή Κώστα Βάρναλη, μεκεντρικό ομιλητή τον δημοσιογράφο - συγγραφέα Ηρακλή Κακαβάνη.

Την εκδήλωση στο Βερολίνο οργάνωσαν και στήριξαν νέα παιδιά. Αυτό ήταν που χαροποίησε τους διοργανωτές. Το συγκρότημα αποτελούσαν οι Λία Πανταζοπούλου, Μάκης Τσαμαλίκος, Μάρθα Παπαδόγιαννη, Δημήτρης Βαρελόπουλος. Τα τρία παιδιά είναι μέλη του συγκροτήματος trio ektos (trioektos.de – εδώ υπάρχουν βιογραφικά τους).  Απέδωσαν τα τραγούδια: Η μπαλάντα του Αντρίκου – Η  μπαλάντα του κυρ Μέντιου – Οι πόνοι της Παναγιάς – Το πέρασμά σου – Μοιραίοι.  

Τις απαγγελίες έκαναν οι Ελενα, Ευρυδίκη, Διονύσης. Η ανάγνωση των βιογραφικών αυτών των παιδιών που είναι μετανάστες των τελευταίων χρόνων δείχνει και την έκταση του προβλήματος της μετανάστευσης των νέων σήμερα. Για παράδειγμα, η Ευρυδίκη είναι αρχιτέκτονας. Ηρθε στο Βερολίνο με την ελπίδα μιας ευκαιρίας να φτιάξει τη ζωή της. Προσπαθεί να βρει μια δουλειά με την πρακτική των mini jobs (στην καλύτερη περίπτωση 400 ευρώ) ώστε στο μέλλον, έχοντας πρακτική εμπειρία πλέον(!) να «αρπάξει» την ευκαιρία αν της παρουσιαστεί.

Η Ελενα Σωκράτους από την Κύπρο είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Νέο παιδί. Με μια παρέα νέων παιδιών δημιούργησαν την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «Μεγαναύτες». Χτες βράδυ είδαμε την παράστασή τους. Μια προσπάθεια να σκιαγραφήσουν την ψυχολογία των νέων μεταναστών που σπουδάζουν.      

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Ηρακλής Κακαβάνης. Περιέγραψε τον Βάρναλη ως άνθρωπο και ως ποιητή που ζει με το λαό, μιλά τη γλώσσα του. Γι’ αυτόν το λαό έγραψε, χωρίς να τον χαϊδεύει, χωρίς να τον θωπεύει, χωρίς να τον αφήνει έξω από την προσωπική του ευθύνη, να πάψει να είναι το θύμα, ψώνιο και σύμβολο αιώνιο.

Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η μαρτυρία του Μανώλη που συμμετείχε στην πρώτη συναυλία του Σπύρου Σαμοΐλη. Την περίοδο της δικτατορίας ο Σύλλογος των Κερκυραίων Φοιτητών είχε διοργανώσει μία συναυλία του Σπύρου Σαμοΐλη σε στίχους Πανδή, Αλεβιζάτου και τρία μελοποιημένα ποιήματα του Βάρναλη. Το θέατρο κατάμεστο. Η λογοκρισία επέτρεψε τη συναυλία όμως απαγόρευσε να ειπωθούν τα τραγούδια σε στίχους Βάρναλη. Η συναυλία έγινε. Ακούστηκαν τα άλλα τραγούδια κι όταν έφτασε η σειρά για τα τραγούδια του Βάρναλη η ορχήστρα ξεκίνησε, έπαιζε τα τραγούδια του Βάρναλη παίρνει ο Γιώργος Ζωγράφος το μικρόφωνο «και χωρίς να λέει λόγια, στο ρυθμό αυτό έβγαζε από μέσα του έναν ήχο που έκανε το κοινό από κάτω να νιώσει την καταπίεση. Σαν να ήταν ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να μιλήσει. Ετσι απέδωσε και το δεύτερο και το τρίτο τραγούδι. Θέλω να πω ότι η συγκίνηση του κόσμου και το χειροκρότημα του κόσμου ήταν πολύ μεγαλύτερο σε αυτά τα τραγούδια παρά στα άλλα που ακούστηκαν κανονικά».