Τραγούδια

Το πρώτο από τα πέντε τραγούδια του Κώστα Βάρναλη που δημοσιεύτηκαν στο δέκατο τεύχος του περιοδικού «ΗΓΗΣΩ»

Τραγούδια

Με την ωραία ανδρεία του Δία που την Ευρώπη

Γυμνή στους ώμους έφερε μ' ανοιχτά σκέλια,

Σ' έκλεψα και σ' οδήγησα όπου μάγοι τόποι.

Στον Ηλιο αχνίζει σου η κοιλιά γιομάτη φίλτρα

Σαν ο τρανός του χωραφιού και πλούσιος βώλος

Που εντός του ξετυλίζονται τα χρυσά στάχια

Κι' αγαθά πνεύματα ο γιαλός πληρώθηκε όλος!...

Των μύρων σου άνοιξε τα βάζα όλα ο ανθοφόρος

Μάης!... Κι οποίος τον μελλούμενο γιο μας Ιερέας

Θ ίδη «απ’ τον Ολυμπο έπεσε» θε να είπη ο «σπόρος!

Στη χώρα τώρα ας σύρουμε, που όλο νερά 'ναι

Κ' οι γυναικούλες ούλες είναι βαρεμένες,

Και λεύτερα τα αισχρόλογα οι άντρες μιλάνε,

Ν' αφιερώσω στο λαμπρό θεόν του πολέμου

Για δόξα της σημερινής χαράς και ηνέρας

Την κόκκινη φαινομηρίδα σου, ω άσπρε ανθέ μου!

φαινομηρίδα, η / φαινομηρίς, -ίδος, ΝΑ, και φανομηρίς Α· (στην αρχαιότητα) γυναίκα που φορούσε ανοιχτό στα πλάγια ένδυμα, ώστε να φαίνονται οι μηροί της· || (νεοελλ.) (συνεκδ.) ανοιχτό στα πλάγια ένδυμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < φαίνω + μηρός + κατάλ. -ίς, -ίδος (πρβλ. παλλακ-ίς)].