Αφέντης Φραμπουαζύ

Συνεχίζουμε και σήμερα με μια μετάφραση ενός παλιού γαλλικού τραγουδιού από τον Κώστα Βάρναλη («Ποιητικά» 1959).

 

Αφέντης Φραμπουαζύ

Γυναίκα πήρεν

αφέντης Φραμπουαζύ

πολύ μικρούλα!

Μετάνιωσε όσο ζει.

Πόλεμος ξάφνου!

Τραβάει για τον οχτρό.

Δεν ήρθε πίσου

πριν από χρόνια οχτώ.

Πάει στο σαράγι,

έρμο και σφαλιστό!

Τηνε ζητάει

μερόνυχτα καιρό!

Πάει στο Παρίσι,

τη βρήκε στο χορό.

—   Μωρή γυναίκα

πού τα ’χεις τα μυαλά;

—   Χορεύω πόλκα

με τα παιδιά καλά.

—   Μωρή γυναίκα

δεν έχεις άντρα; Πες!

—   Έχω χηρέψει

πεντέξι μου φορές!

—   Μωρή γυναίκα,

σταμάτα το χαβά.

—   Κύριε, ποιός είσαι

που κραίνεις έτσι δα;

— Είμαι, κυρά μου,

ο αφέντης Φραμπουαζύ!…

Τηνε βουτάει

και παίρνει τη μαζί.

 Πάει στο σαράγι,

τη σφάζει σαν αρνί!

Με την ομπρέλα

τον τάφο της ανοιεί!

Τι λέει ο μύθος,

αν έχετε νιονιό;

 Η νια γυναίκα

θέλει τον άντρα νιο.

(Παλιό γαλλικό τραγούδι)