Από το δεύτερο τεύχος του περιοδικού «ΗΓΗΣΩ» (σελ.
29) το ποίημα «Στην άφραστη» (άφραστη:
που δεν μπορεί να περιγραφεί, που τα λόγια δεν είναι αρκετά για να τον
εκφράσουν, για να τον περιγράψουν – λεξικό Τριανταφυλλίδη).
ΣΤΗΝ ΑΦΡΑΣΤΗ
Σε ζωγραφεί
χιλιόχρωμα η αντηλιά,
Στα ρόδα μέσα
σαν τριανταφυλλιά
Που στέκεις
και η λαχτάρα είσαι που αφήνει
Τραγούδι μες
στη νύχτα που αργοσβήνει!
Κ’ εγώ ο μικρός
πόσο αίμα έχω να χύσω,
Και που δε
λάμπει, για να σε ιστορήσω;..
Απ' της ψυχής
μου δεν μπορώ το σπήλιο
Να σε βγάλω
στην άνοιξη σαν Ήλιο·
Κι όποιος απ'
το τραγούδι μου σε πλάση,
Εσένα το είδωλό
του δε θα μοιάση
Κι ακόμα αν πιο
καλή σε φαντασθή,
Όπως σε νοιώθω,
αχ! δεν θα σ' αιστανθή!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου